Í minningu frænda og vinar.

 

"Never take your loved ones for granted: they
could be gone tomorrow"

At times we may fall, like we all tend to do but I'll reach out and find that
I've run into you, your strength is the power that carried me through, forever.

Your kindness for weakness I never mistook, I worried you often,
yet you understood that life is so fleeting, these troubles won't last forever.

Inspired me truly you did from the start to not be afraid and to follow my heart
-there's a piece of you with me they can't tear apart, forever.

Forever I'll find you, forever we'll be.
Forever your power and strength stays with me.

Já...

...þar sem ég er rauðhærður og var því vitlaus unglingur get ég tekið undir það með Agli að það getur verið  alveg rétt að rauðhærðir unglingar séu kannski eilítið vitlausari en aðrir unglingar, en ég ætla ekkert að segja um aðra.
Ég ætla þó að vona að við rauðhausarnir séum ekki allir vitlausir, leiðinlegir, smekklausir, uppivöðslusamir og umfram allt stjórnmálalega fatlaðir þegar komið er á Egils aldur.

En það er ekkert sem afsakar það að vera smekklaus hálfviti með ÖMURLEGAN bókmenntasmekk eins og Egill Helgason.

Egill, "Bréf til Láru" eftir Þórberg frænda minn er miklu betri heldur en nokkurt að því sjálfumglaða slefi sem þú ælir yfir samlanda þína vikulega, og 1000 sinnum betra heldur en nokkuð sem þú hefur afrekað að rita á blað, nokkurntíman.

Ég held að svona gagnrýnendatittir sem hafa ekkert gefið út af viti sjálfir ættu að vara sig þegar farið er út í verk einlægasta rithöfundar Íslands. Sérstaklega þegar til þess er litið að Egill er Laxness aðdáandi, og Laxness var ofmetið skrípi sem kunni ekki að skrifa á Íslensku og að það er þjóðinni til skammar sem og öllum norrænum löndum að hann skuli hafa fengið Nóbelinn þar sem það þótti ekki nógu pólítískt kórrétt á sínum tíma að yfirlýstur Nazisti eins og Gunnar fengi svíagullið.

 

Annars er ég bara hress. 

Óvarleg alhæfing