Færsluflokkur: Sjónvarp

Public Image Ltd.

Já...

...um daginn lék ég í auglýsingu. Ekkert sérstakt við það svosum, ég er náttúrulega fallegur maður og því ekki óeðlilegt að ég nái mér í smá aukapeninga við það að vera fallegur.

Það skemmtilega við þetta er að ég var að leika í auglýsingu fyrir stórfyrirtækið Voðafónn. Pönk-auglýsingu.

Mér bregður fyrir í kannski 3 sekúndur í það heila, samtals, í myndbandi hljómsveitarinnar Rass við lagið, og svo auglýsingunni sjálfri og svo eitthvað í bakgrunni meiking of myndbands.

Ég veit að það hljómar kjánalega, en mér fannst allt í lagi að leika sjálfan mig í auglýsingu. Ég var, eftir allt, í eigin fötum, ekkert gert við hárið á mér, ekkert sminkaður, bara ég sjálfur, en ég geng oft í leðurjakkanum mínum, og ég nota föt þangað til að þau eru hætt að vera föt og eru bara henglar og er með stutt hár sem jafnan er úfið... það finnst fólki voða  pönk.

Líka það að ég er, eins og pabbi minn orðaði það 'með járnarusl hangandi framan í' höfði mínu. Göt í eyrum, vör og nefi. Þetta finnst fólki líka voða pönk.

Ég hlusta líka voðalega mikið á pönk, bæði nýtt og svo alveg proto-pönk, þ.e. tónlist sem var pönk áður en hugtakið var til, sbr New York Dolls, MC5, Stooges etc.

Ekkert merkilegt við það, en fólki finnst það voða pönk. 

Rétt eins og allir fölsuðu hanakambarnir og litlu leðurjakkarnir sem fólkið í þessari auglýsingu er skreytt.

En það er ekki pönk.

Ég er ekki að segja mig meiri pönkara en aðra, en pönk er ekki einkennisbúningur.

Það er grundvallar misskilningur.

Pönk er nefnilega einstaklingsstefna par exelans. Pönkið snýst um að finna sjálfan sig hvernig sem maður vill, gera það sem manni sýnist og vera ekki í eilífðar feluleik hins tómlega hjarðsamfélags.

John nokkur Lydon, einnig þekktur sem Rotten, sem var söngvari Sex Pistols, sýndi eftir upplausn þeirrar annars ágætu sveitar, snilldar takta, með seinni hljómsveit sinni Public Image Ltd. sem gaf meðal annars út þetta ágæta lag, sem fjallar eimmitt um sorglega yfirborðshyggju plötubransans og hvernig pönkið varð almennri ímynd að bráð.

 

The Public Image:

Hello. Hello. Hello. Hello. Hello. Hello.
Ha, Ha, Ha, Ha, Ha.
You never listen to word that I said
You only seen me
For the clothes that I wear
Or did the intrest go so much deeper
It must have been
The colour of my hair.

Public Image.

What you wanted was never made clear
Behind the image was ignorance and fear
You hide behind his public machine
Still follow the same old scheme.

Public Image.

Two sides to every story
Somebody had to stop me
I'm not the same as when I began
I will not be treated as property.

Public Image.

Two sides to evrey story
Somebody had to stop me
I'm not the same as when I began
It's not a game of Monopoly.

Public Image.

Public Image you got what you wanted
The Public Image belongs to me
It's my entrance
My own creation
My grand finale
My goodbye

Public Image.

Public Image.

Goodbye.


Stjórnmálaskýring...

...á kvenlegum nótum, fyrir karlmenn sem snaraðir eru í kvikmyndahús...

 

Ég var að hugsa um daginn (sem veit aldrei á gott) þegar ákveðin þriggja tíma ræma var sett í sýningu í bíóhúsum um allan heim.

Ræma þessi er byggð á feikivinsælum kvenmiðuðum sjónvarpsþáttum sem hétu uppá Íslensku 'Beðmál í Borginni'. 

Ég hef ekki látið tæla mig til þess að glápa á þessa ræmu, en þegar ég var í sambandi fyrir þónokkru var ég sjanghæaður af minni þáverandi til þess að horfa á nokkra þætti.

Í þáttum þessum eru fjórar konur miðpunktur athyglinnar og minnti þetta mig á gamla fjórflokkakerfið hérlendis.

Carrie Bradshaw; aðalsöguhetja þessara þátta er tvímælalaust Alþýðuflokkurinn sálugi, eða núlifandi systir hans Samfylkingin. Hún er ekki viss hvar hún stendur í lífinu og hvort hún eigi að stökkva í djúpu laugina með millanum sínum eða að sinna alþýðudrengjum, hún veit ekki alveg hvað hún vill, þessi elska.

Samantha Jones; uppáhalds karakterinn minn í þessum þáttum er þó ekki uppáhalds stjórnmálaflokkurinn minn, hún er kynferðislega sjálfstæð kona sem gerir það sem henni sýnist í beðmálum sínum á meðan flokkurinn sem hún speglar hérlendis er vissulega sjálfstæður í skoðanatöku og leggst með hverjum sem hann sýnist, maddamma Framsókn.

Charlotte York;
hin bláblóðga Karlotta á ekki jafn miklum vinsældum að fagna bólleiðis, en er íhaldsöm með afbrigðum og vill aðeins bláblóðgan aðal í beð sitt og það til frambúðar. Sjálfstæðisflokkurinn er að sama skapi aðeins fyrir aðallinn og á mun meiri vinsældum að fagna en Karlotta speglun hans, en hversvegna það er... ...tja. Maður spyr sig?

Miranda Hobbes; Sterka framakonan Miranda á sér hreina speglun á Íslandi, bæði í dag og gamla fjórflokknum, meiraðsegja er hún með sama hárlit og formaður arftaka Alþýðubandalagsins, Vinstri Hreyfingunni Grænu Framboði. Henni virðist uppsigað við karlmenn og gæti mögulega snúið sér alfarið til kynsystra sinna.

Miranda eignaðist son á sínum tíma með Steve Brady, (Frjálslynda Flokknum) (sem var alinn upp af alkohólískri móður (nauð Íslensku þjóðarinnar vegna kvótakerfisins)) og heitir hann Brady Hobbes (Íslandshreyfingin Grænt Framboð).


Ég vona að þessar vangaveltur mínar stytti karlmönnum sem neyðast til þess að horfa á þetta drama stundirnar.


Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband