Ritskoðun.

Um miðjan 9nda áratug síðustu aldar fóru fram nornaveiðar í bandarísku samfélagi. Stóð nefndin PMRC (Parental Music Resource Center sem samanstóð mestmegnis af eiginkonum þarlenskra stjórnmálamanna)fyrir því að réttað var yfir tónlistarmönnum, þar á meðal Judas Priest, WASP, Frank Zappa og Prince fyrir það að tónlist þeirra innihélt orð, sögur og hugtök sem ekki teljast barnvæn. Héldu þessi samtök því fram að tónlist, sér í lagi pönk, rokk, metall og rapp hefðu leitt af sér meira ofbeldi, aukningu í óléttu unglinga og vildu samtökin kenna tónlistarmönnum um hnignun vestræns siðferðis undanfarna áratugi.Leiddi þetta alltsaman að lokum til þess að forræðishyggjuöflin gerðu sig ennþá meira að fíflum þegar þau fóru að krefjast þess að tónlist yrði bönnuð, sem gengur þvert á fyrsta ákvæði stjórnarskrár BNA. Færri vita að þetta hófst alltsaman þegar Tipper nokkur Gore gekk inn í herbegi dóttur sinnar, Karennu, og heyrði hana hlusta á eftirfylgjandi lag, Darling Nikki með Prince.

Í sífelldum árekstrum í sama bíl...

Mér hefur mikið verið hugsað til þessa lags undanfarna 3-4 daga.

Lag þetta samdi David Bowie um fíkn sína og það að reyna að komast hjá því að gera sömu mistökin í sífellu.

Það merkilega er að þetta lag, sem fjallar um kókaínfíkn, má heimfæra á borgarstjórnmálin, eins auðveldlega og einkalíf margra, en valdfíkn, eins og aðrar fíknir gera það að verkum að maður klessir í sífellu sama bílinn.

Always crashing in the same car. (D. Bowie)

Every chance, every chance that I take
I take it on the road
Those kilometers and the red lights
Never looking left or right
Oh, but I'm always crashing in the same car

Jasmine, I saw you creeping
As I pushed my foot down to the floor
Round and round the hotel garage
Must have been touching close to 94
Oh, but I'm always crashing in the same car

Yeah...